ഇന്നേക്ക് ഒരു വര്ഷം മുംബ് ...
ഞാന്‍ എനിക്കമ്മയായി ,അച്ഛനും
ഇരുപത്തെട്ടിനു കാക്കാതെ
ഞാന്‍ തന്നെ എന്നെ മടിയിലിരുത്തി
മൂന്നു പ്രാവശ്യം പേരു വിളിച്ചു ..
"ചേച്ചിപ്പെണ്ണ് "
ഞാന്‍ ബ്ലോഗര്‍ ആയിട്ട് ഇന്ന് ഒരു വര്ഷം തികയുന്നു . മൈത്രേയി തന്ന പിറന്നാള്‍ സമ്മാനം എന്റെതന്നെ പേന കടലാസിനോട് പറയാതിരുന്ന ബ്ലോഗില്‍ ഉണ്ട് . കേരള കൌമുദി ആഴ്ചപതിപ്പില്‍ എന്നെ ആണു പരിചയപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത് കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച യിലെ ബ്ലോഗുലകത്തില്‍ . (ബ്ലോഗുലകം കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നത് മൈത്രേയി എന്ന ശ്രീലത പിള്ള ആണു )
എന്റെ അനിയന്‍ കുഞ്ഞുന്നാളില്‍ എന്നെ വിളിച്ചിരുന്ന പേര്‍ ആണു എന്റെ ബ്ലോഗ്‌ ജന്മത്തിന് ഞാന്‍ നല്‍കിയത് . എന്റെ അങ്കിള്‍ കുഞ്ഞുന്നാളില്‍ എന്നെ വിളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന മോളിക്കുട്ടി എന്ന പേരു ഇമെയില്‍ id ആക്കി .. ആ സമയത്ത് അങ്കിളിനു കാന്‍സര്‍ ആയിരുന്നു .. മരിച്ചിട്ട് ആറ് മാസം കഴിഞ്ഞു .എന്റെ മണ്ടത്തരങ്ങള്‍ , എടുത്തു ചാട്ടം , പരിസരബോധം ഇല്ല്ലാത്ത , പക്വത ഇല്ലാത്ത പെരുമാറ്റം എല്ലാം കാരണം വല്യമ്മച്ചി ഒക്കെ വിളിച്ചിരുന്ന പേര്‍ ആയിരുന്നു കടിഞ്ഞൂപ്പോട്ടി ..അതില്‍ പരം ഏതു പേര്‍ ആണു എന്റെ ബ്ലോഗിനു ചേരുക എന്ന് തോന്നി അതെ പേരു എന്റെ ബ്ലോഗിന്ന് നല്‍കി .അങ്ങിനെ ഞാന്‍ ബ്ലോഗര്‍ ആയി.
ഒരു വര്ഷം മുംബ് ഉള്ള ഒരു മേയ് മാസം പതിമൂന്നിനു ആണു ഞാന്‍ എന്റെ യീ ബ്ലോഗ്‌ തുടങ്ങുന്നത് .. വായന തുടങ്ങിയിട്ട് ഒരു വര്‍ഷത്തോളം ആയി എങ്കിലും . ഗൃഹലക്ഷ്മിയില്‍ നമ്മുടെ വിശാലമനസ്കന്റെ പെണ്ണുകാണല്‍ വിശേഷങ്ങള്‍ ആണു ആദ്യം വായിച്ചത് . മാതൃഭൂമി ആഴ്ചപതിപ്പിലെ ബ്ലോഗനയും ഒരുപാട് എഴുത്തുകാരെ പരിചയപ്പെടുത്തി. കൊച്ചുത്രേസ്സ്യയുടെ ലോകം ഹൃദ്യമായ മറ്റൊരു ലോകം തുറന്നു തന്നു .എന്റെ മോന്‍ ഉണ്ണി ഒരു തിരുവോണ ദിനം ചോദിച്ച ഒരു സംശയം ആണു എന്റെ ആദ്യ പോസ്റ്റ്‌ .എനിക്ക് ആദ്യം കിട്ടിയ കമെന്റ് നിരക്ഷര്‍ജി യുടെ വക ആയിരുന്നു .എന്നെ ആദ്യം ഫോളോ ചെയ്തത് ജുനൈദ് . കമന്റില്‍ മലയാളം എങ്ങിനെ വരും ഇങ്ങനെയുള്ള എന്റെ സംശയങ്ങള്‍ ജുനന്‍ ആണ് തീര്‍ത്തു തന്നത് . .ഒരുപാട് നല്ല സൌഹൃദങ്ങള്‍ വായന അനുഭവങ്ങള്‍ ഒക്കെ ബ്ലോഗ്‌ ലോകം തന്നു . അരോചകമായ ഒരു കമെന്റ് പോലും എനിക്ക് കിട്ടിയിട്ടില്ല .ഒറ്റ കമെന്റ് പോലും ഡിലീറ്റ് ചെയ്യേണ്ടി വന്നിട്ടില്ല .പ്രോത്സാഹനം അല്ലാതെ നെഗറ്റീവ് ആയി ഒരു approch ആരില്‍നിന്നും എനിക്ക് കിട്ടിയിട്ടും ഇല്ല .ദൈവത്തിനു നന്ദി ...
പിന്നെ എന്നെ വായിക്കുന്ന എല്ലാര്ക്കും ..
Showing posts with label പലവക. Show all posts
Showing posts with label പലവക. Show all posts
Thursday, May 13, 2010
Tuesday, May 4, 2010
ജാക്കി ഒരോര്‍മക്കുറിപ്പ്‌ .. വേദനയോടെ ...
ഞാന്‍ ചെന്നതിന്റെ ആറാം മാസം ആണു അവനെ കൊണ്ട് വന്നത് .. നല്ല മഴയുള്ള ഒരു ജൂണ്‍ മാസത്തില്‍ .ഞങ്ങളുടെ കല്യാണം ഒരു ജനുവരിയില്‍ ആയിരുന്നു. അവന്‍ ജനിച്ചിട്ട്‌ രണ്ട് ആഴ്ച്ചയെ ആയിരുന്നുള്ളു .ഒന്ന് രണ്ട് ദിവസം ഒരു കാര്‍ഡ്‌ ബോര്‍ഡ്‌ പെട്ടിക്കകത്ത് ആക്കി വീട്ടില്‍ തന്നെ താമസിപ്പിച്ചു .പിന്നെ കൂടില്‍ കമ്പി അഴികള്‍ വച്ചുകെട്ടി അവനെ മാറ്റി താമസിപ്പിച്ചു .ജര്‍മ്മന്‍ ഷെപ്പേര്‍ട്‌ ആയിരുന്നെന്നു ആണു പറഞ്ഞതെങ്കിലും കുത്തിവയ്ക്കുവാന്‍ വന്ന ഡോക്ടര്‍ അവന്‍ ഡോബര്‍ മാന്‍ ഗ്രേറ്റ് ഡേന്‍ ക്രോസ് ആണെന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ചു . ആദ്യം ഒക്കെ ഡോഗ് ബിസ്കറ്റും പാലും ഒക്കെ ഞങ്ങള്‍ അവനു വാങ്ങി കൊടുത്തു . ആയിടെ എന്റെ അനിയന്‍ എന്നെ കാണാന്‍ വരുബോള്‍ രണ്ട് മില്കി ബാര്‍ ആയിരുന്നു കൊണ്ട് വരിക . ഒന്ന് ഗേറ്റിന്റെ അടുക്കെ വച്ചു ജാക്കിക്ക് കൊടുക്കും , അടുത്തത് എനിക്കും . കുഞ്ഞുന്നാളില്‍ ചോക്ലേറ്റ് കൊടുത്തതിന്റെ സ്നേഹം ജാക്കിക്ക് മരണം വരെ ഉണ്ടായിരുന്നു അവനോട്.
പെട്ടെന്നായിരുന്നു അവന്‍ വളര്‍ന്നത്. രണ്ടു കാലില്‍ പൊങ്ങിയാല്‍ ഏകദേശം ആറടിയോളം.ഗേറ്റിന്റെ അടുത്ത് തന്നെ ആയിരുന്നു അവന്റെ കൂട് . .
അവന്‍ കൂട്ടില്‍ ആണെങ്കില്‍ പോലും വരുന്നവര്‍ ഗേറ്റ് കടന്നു അകത്ത് കേറാന്‍ ഭയക്കുമായിരുന്നു . തേങ്ങ ഇടാന്‍ വരണ ചേട്ടന്‍ , ഭിക്ഷക്കാര്‍ , തുടങ്ങി നീറ്റ് അല്ലാതെ ഡ്രസ്സ്‌ ചെയ്യുന്നവരെ കണ്ടാല്‍ അവന്‍ നിര്‍ത്താതെ കുരക്കുമായിരുന്നു . അതേസമയം വൃത്തിയായി നടക്കുന്നവര്‍ ,ഫാമിലി ഫ്രണ്ട്സ് , ബന്ധുക്കള്‍ ഒക്കെ വന്നാല്‍ അവന്‍ മൈന്‍ഡ് ചെയ്യാതെ കിടക്കുകയും ചെയ്യും.
ആദ്യകാലങ്ങളില്‍ അതായത് ഒന്‍പത് വര്ഷം മുംബ് അവനെ ഞങ്ങള്‍ രാത്രികാലങ്ങളില്‍ അഴിച്ചു വിടുമായിരുന്നു . ടെറസിലെ വിറകു , പോര്‍ച്ചില്‍ കൊണ്ടിടുക , ചെരിപ്പുകള്‍ അവിടേം ഇവിടേം കൊണ്ടിടുക , ഉണങ്ങാന്‍ ഇടുന്ന തുണികള്‍ കടിച്ചുകീറുക, തേങ്ങ പൊതിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുക തുടങ്ങിയ കലാപരിപാടികള്‍ ആദ്യമൊക്കെ എല്ലാര്ക്കും തമാശ ആയിരുന്നെകിലും പിന്നീട് അവനെ ഫുള്‍ ടൈം കൂട്ടില്‍ തന്നെ ഇടാന്‍ അതൊരു കാരണമായി.
മാത്രമല്ല എന്റെ ഉണ്ണിയും മോനുവും അന്ന് ചെറുതായിരുന്നു. കുട്ടികള്‍ ഓടിയും മുട്ട് കുത്തിയും ഒക്കെ നടക്കാനുള്ള മുറ്റവും പോര്ച്ചും ഒക്കെ അവന്‍ വൃത്തികേടാക്കാതെ ഇരിക്കട്ടെ എന്നൊരു സ്വാര്‍ത്ഥതയും അവനു പരോള്‍ കിട്ടാതിരിക്കാന്‍ കാരണമായി .
ഉണ്ണിയെ അവനു ഒത്തിരി ഇഷ്ടമായിരുന്നു . ഉണ്ണിയുടെ കരച്ചില്‍ കേട്ടാല്‍ അവന്‍ നിര്‍ത്താതെ കുരക്കുമായിരുന്നു . എന്റെ മറ്റേ പോസ്റ്റില്‍ പറഞ്ഞ പോലെ എന്റെ ഉണ്ണി അവന്‍ കഴിക്കുന്നത് എന്തും ജാക്കിക്ക് കൊടുക്കുമായിരുന്നു . ചീറ്റൊസ് , കുര്കുരെ ( കുര്കുരെ കണ്ടാല്‍ കൊതി മൂത്ത് അവന്റെ വായില്‍ നിന്നും വെള്ളം വരുമായിരുന്നു ) തുടങ്ങി മുന്തിരിങ്ങ വരെ ഉണ്ണി ജാക്കിയും ആയി ഷെയര്‍ ചെയ്ത് കഴിക്കുമായിരുന്നു.
ഞങ്ങള്‍ എവിടെ യെങ്കിലും പോയി വരുമ്പോ കുട്ടികള്‍ക്ക് എന്തേലും കൊടുക്കുന്നത് കണ്ടാല്‍ അവനു കുശുംബ് ഇളകും , കഴിക്കുന്ന പാത്രം വലിച്ചെറിഞ്ഞു അവന്‍ അത് പ്രകടിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും. ഒരു ദിവസം ജോലിയും കഴിഞ്ഞു വരുമ്പോ എന്റെ കൈയില്‍ ഞാലിപ്പൂവന്‍ പഴം ഉണ്ടായിരുന്നു .പിറ്റേന്നത്തെ പുട്ടിനു വേണ്ടി വാങ്ങിയതാണ് . കവര്‍ കണ്ടപ്പോ അവന്‍ ബഹളം തുടങ്ങി , എന്നാല്‍ തിന്നോടാ എന്നും പറഞ്ഞു ഞാന്‍ ഒരു പഴം തൊലി കളഞ്ഞു അവനു കൊടുത്തു , അവന്‍ കൂള്‍ ആയി അത് തിന്നു .. ചക്കപ്പഴം ,പേരക്ക , ഒക്കെ അവനു ഇഷ്ടമായിരുന്നു . എനിക്ക് തോന്നുന്നു അവന്‍ ഒര്തോണ്ടിരുന്നത് ഞാന്‍ അവന്റെ അമ്മ ആണെന്ന് ആവണം . അതുകൊണ്ട് ആവണം അവന്മാര്‍ക്ക് കൊടുക്കനെനും മുംബ് അമ്മക്ക് എനിക്ക് തന്നാല്‍ എന്താ എന്ന മട്ടില്‍ അവന്‍ കുറുംബ് എടുത്തിരുന്നത്
രണ്ട് വര്ഷം മുംബ് ആണു അവന്റെ കാല്‍ വിരല്‍ പഴുത്തത് . ആര്യവേപ്പിലയും മഞ്ഞളും തിളപ്പിച്ച വെള്ളത്തില്‍ കാല്‍ മുക്കി വായ്ക്കാന്‍ അവനു മടി ആയിരുന്നു , തലയില്‍ തലോടി , കഥകള്‍ ഒക്കെ പറഞ്ഞു കൊടുത്ത് അവനെ പാട്ടിലാക്കി . വേദന മാറുന്നുണ്ട് എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയതോടെ അവന്‍ ശാന്തനായി ചൂട് ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും കാല്‍ മുക്കി തരികയും മരുന്ന് സ്പ്രേ ചെയ്യാന്‍ സമ്മതിക്കുകയും ചെയ്തു . അന്ടിബയോടിക് കൊടുക്കുകയും ചെയ്തു .എന്തായാലും അത് രണ്ടാഴ്ച കൊണ്ട് ഉണങ്ങി .
അവനെ ഞാന്‍ ഷേക്ക്‌ ഹാന്‍ഡ്‌ തരാന്‍ പഠിപ്പിച്ചിരുന്നു . രാവിലെ മിറ്റം അടിക്കുന്ന നേരത്ത് , ചെടി നനക്കുന്ന നേരത്ത് ഒക്കെ അവനു ഷേക്ക്‌ ഹാന്‍ഡ്‌ കൊടുക്കേണം എന്നായിരുന്നു അവന്റെ അലിഖിത നിയമം ,ഞാന്‍ ചൂല്‍ കൊണ്ട് വരണ കാണുംപോഴേ അവന്‍ കൈ എടുത്ത് വീശാന്‍ തുടങ്ങും . അല്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍ കുനിഞ്ഞു നിന്നു മിറ്റം അടിക്കുമ്പോള്‍ അവന്‍ പുറത്ത് തോണ്ടും . രണ്ടു കൈയും മാറി മാറി അവന്‍ എന്റെ കൈയ്യില്‍ വച്ചുതരും . പോട്ടെടാ പണി ഒക്കെ ഒതുക്കി എനിക്ക് ജോലിക്ക് പോകേണ്ടത് അല്ലെ ? നീ ഇങ്ങനെ അവന്‍മാരെകാളും കഷ്ടം ആയാല്‍ എങ്ങിനെയാ ?എന്നൊക്കെ ചോദിച്ചു ഞാന്‍ അവന്റെ അടുത്ത്നിന്നും പോരും .ആഹാരം കൊണ്ട് അമ്മ ചെല്ലുമ്പോഴും അമ്മ അടുത്ത് നിന്നും മാറാതെ ഇരിക്കാന്‍ അവന്‍ പാത്രം കൊണ്ടേ മൂലയില്‍ വയ്ക്കുമായിരുന്നു.
ഈ ജനുവരിയില്‍ ആദ്യത്തെ ആഴ്ച ആണു അവന്റെ ചെവിയില്‍ പഴുപ്പ് കണ്ടത്. ഒരു വെള്ളിയാഴ്ച , ഞാന്‍ മരുന്ന് സ്പ്രേ ചെയ്തു . ആന്റി ബിഒടിച്സ് ഗുളിക ഉണ്ടായിരുന്നത് ഒരെണ്ണം കൊടുത്തു . പക്ഷെ പിറ്റേന്ന് എന്റെ ഡാഡി ക്ക് സുഖം ഇല്ലാതെ icu വില്‍ ആക്കിയതിനാല്‍ ഞാന്‍ വീട്ടിലേക്കു പോയി. പിന്നെ വന്നപ്പോഴേക്കും ചെവി വല്ലെതെ പഴുത്തിരുന്നു .. തിരക്കായതിനാല്‍ ഗുളിക കൊടുക്കുന്ന കാര്യം അമ്മയെ (അമ്മായി ) യോ കണവനെയോ ഏല്പിക്കാന്‍ മറന്നു പോയി .. ഡാഡി യുടെ അവസ്ഥ മോശമായിരുന്നു , വെന്റിലടരില്‍ ആയിരുന്നു. തിരികെ വന്ന അന്ന് രാത്രി അവന്റെ ചെവി ഡ്രസ്സ്‌ ചെയ്തു കൊണ്ട് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു ഏന്റെ കര്‍ത്താവെ ഇവനെ ഞാന്‍ പറ്റാവുന്നത് പോലെ നോക്കികോളം , നീ എന്റെ ഡാഡിയെ കാത്തോള്‍നെ എന്ന് .പുള്ളിക്കാരന്‍ അത് അഹങ്കാരമായി തോന്നിക്കാനുമോ ആവോ ... എനിക്കറിയില്ല .എന്തായാലും പിറ്റേ ആഴ്ച ഒരു ലേഡി ഡോക്ടറെ കൊണ്ടുവന്നു . പുള്ളിക്കാരി ഇന്‍ജെക്ഷന്‍ ഒക്കെ കൊടുത്തു , കടവന്ത്രയില്‍ ആയിരുന്നു അവരുടെ വീട് .. വരാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ട് ആയതിനാല്‍ ഞാനും എന്റെ കണവനും കൂടെ രണ്ടു നേരവും തൊലിപ്പുറത്തും , മസിലിലും ഒക്കെ ഇന്ജുക്ഷന്‍ എടുത്ത് ആ മിണ്ടാപ്രാണിയെ വേദനിപ്പിച്ചു . പയ്യെ പയ്യെ അവന്‍ ആഹാരം കഴിക്കതിരുന്നു തുടങ്ങി . വയറ്റില്‍ നിന്നും പോകുനതിനു ഒരു ബ്ലാക്ക് കളര്‍ , പിന്നെ വല്ലാത്ത സ്മെല്ലും .ഇതൊക്കെ ഞാന്‍ ആ പെണ്ണുംപിള്ളയെ (ക്ഷമിക്കൂ പ്രിയപ്പെട്ടവരേ , എനിക്കിപ്പോഴും അവരോട് ദേഷ്യമാണ് , ) വിളിച്ചു പറഞ്ഞിരുന്നു . എന്നിട്ടും അവര്‍ വേറെ മരുന്ന് ഒന്നും തന്നില്ല .
അന്ന് ജനുവരി മാസം മുപ്പത്തി ഒന്ന് ഞായറാഴ്ച ആയിരുന്നു . എന്തുകൊണ്ടോ അന്ന് പള്ളിയില്‍ പോയില്ല . രാവിലെ ചെന്ന് നോക്കിയപ്പോ അവന്‍ വോമിറ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്നു . നടക്കാനും ബുദ്ധിമുട്ടായിരുന്നു ,ഞാന്‍ അപ്പഴേ അവരെ വിളിച്ചു , ഓ അതിനിനി ഇന്‍ജക്ഷന്‍ ഒന്നും കൊടുക്കണ്ട ,പാറോ വൈറസിന്റെ അസുഖം ആണു , ചത്ത്‌ പോകും എന്ന് വളരെ കൂള്‍ ആയി ആ ഡോക്ടര്‍അമ്മ പറഞ്ഞു ... ഞാന്‍ ആണേ കിടന്നു കരയാന്‍ തുടങ്ങി . അതിനിടെ ഡോക്ടറേം , ആന്റി ഇന്‍ജക്ഷന്‍ റഗുലര്‍ ആയി നീ എടുപ്പിക്കഞ്ഞിട്ടല്ലേ അവനു അസുഖം വന്നത് എന്ന് ചോദിച്ചു കേട്യോനേം ചീത്ത വിളിക്കുന്നുമുണ്ട് . പുള്ളിക്കാരനും വിഷമമായി . കുറച്ചു നേരം ഞാന്‍ ജാക്കീടെ അടുക്കെ പോയി ഇരുന്നു . അവനു തീരെ വയ്യായിരുന്നു.വളരെ ദയനീയം ആയി അവന്‍ എന്നെ നോക്കി . നമ്മള് ഒക്കെ എത്ര നിസ്സഹായര്‍ ആണു അല്ലെ ? പിന്നെ ഞാന്‍ വേറെ ഒരു ഡോക്ടര്‍ടെ നമ്പര്‍ തപ്പി എടുത്ത് പുള്ളിക്കാരന്‍ ഡ്രിപ് ഒക്കെ വാങ്ങി വന്നു . പക്ഷെ അപ്പോഴേക്കും അവന്‍ കൂട്ടില്‍ മരിച്ചു കിടന്നിരുന്നു .... ദൈവമേ അവന്‍ ഓര്‍ത്തു കാണുമോ "അമ്മ " എന്റെ അടുത്ത് വന്നു ഇരിക്കുന്നില്ലല്ലോ എന്നൊക്കെ .. മരിക്കാന്‍ നേരം അവന്‍ എന്താവും ചിന്തിച്ചിരിക്കുക ? എനിക്കറിയില്ല ..
രോഹന്‍ കൂട്ടുകാരനെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു . (പിന്നീട് അവന്റെ അമ്മ പറഞ്ഞു അവന്‍ പറഞ്ഞു ഞാന്‍ രോഹനെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു എന്ന് ) . ഉണ്ണി ക്ക് പതിവുപോലെ സംശയങ്ങള്‍ ആയിരുന്നു . ജാക്കി ഹിന്ദു ആണോ ക്രിസ്ത്യന്‍ ആണോ ? ഹിന്ദു ആണെങ്കില്‍ കത്തിക്കണ്ടേ ? കത്തിച്ച അവനു പോള്ളൂല്ലേ എന്ന് തുടങ്ങി ..കുറച്ചു നാള്‍ മുംബ് അമ്മെ ജാക്കിക്ക് അവന്റെ അമ്മെ കാണാന്‍ കൊതി ഉണ്ടാവില്ലേ , നമുക്ക് അവനെ അവന്റെ അമ്മേടെ അടുത്ത് കൊണ്ടോയി വിട്ടാലോ എന്ന് ചോദിച്ച പാര്‍ടിയാണ് !
പിന്നെ ഒരു അണ്ണാച്ചിയെ വിളിച്ചു അവന്റെ കൂടിന്റെ അരികില്‍ തന്നെ കുഴി എടുത്തു. അവനെ ചങ്ങലയോടെ തന്നെകുഴിയില്‍ വച്ചു അയാള്‍ പറഞ്ഞ തു അനുസരിച് ഒരു വെള്ള തുണി എടുത്ത് അവനെ പുതപ്പിച്ചു . അണ്ണാച്ചി പിന്നെ ഒരു ഗ്ലാസ്‌ പാല്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടു . (പാല്‍ പട്ടിക്ക് ഇഷ്ടമല്ലേ എന്നയാള്‍ പറഞ്ഞു ) പാല്‍ അയാള്‍ അവനു ചുറ്റും ഒഴിച്ചു. എന്റെ റോസയിലെ , ജെര്‍ബരയിലെ , പൂക്കള്‍ ഒക്കെ ഞങ്ങള്‍ അവന്റെ മേല്‍ ഇട്ടു . എട്ടെര വര്ഷം അവന്‍ ഞങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം , ഞങ്ങള്‍ടെ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നു ... അമ്മ കരഞ്ഞു .... അവന്റെം കണ്ണ് നിറഞ്ഞിരുന്നു .. എന്താണെന്നറിയില്ല ജാക്കി പോയി കഴിഞ്ഞു എനിക്ക് കരച്ചില്‍ വന്നില്ല .. അതിനു മുംബ് കരഞ്ഞെങ്കിലും . പക്ഷെ ... പക്ഷെ പിറ്റേദിവസം മുതല്‍ രാവിലെ മുറ്റമടിക്കാന്‍ ,ചെടി നനക്കാന്‍ ഇറങ്ങിയപ്പോള്‍ അവന്റെ കൂടിന്റെ അടുത്ത് എത്തുമ്പോള്‍ എന്റെ കണ്ണ് നിറയുമായിരുന്നു ...
ഇപ്പോള്‍ ഇത് എഴുതുമ്പോഴും ...
ജാക്കിയുടെ മരണത്തിനു രണ്ടു മൂന്നു മാസം മുംബ് ഞാന്‍ ഒരു സ്വപ്നം കണ്ടിരുന്നു . രാവിലെ എഴുന്നേറ്റു ചെല്ലുമ്പോള്‍ കൂട്ടില്‍ അവന്‍ മരിച്ചു കിടക്കുന്നതായി ..അമ്മയോട് ഞാന്‍ പറയുകയും ചെയ്തു ..അമ്മെ ഞാന്‍ ഇന്നലെ ഇങ്ങനെ സ്വപ്നം കണ്ടു എന്ന് ..
മുമ്പേ നടക്കുന്ന സ്വപ്നങ്ങളുടെ ലിസ്ടിലെക്ക് ഒരു ദുസ്വപ്നം കൂടി.. ബ്ലോഗര്‍ കാട്ടിപ്പരുത്തിയോടു ഞാന്‍ ഞാന്‍ ഈ സ്വപ്നത്തിന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞിരുന്നു , ഒരിക്കല്‍ ..
പെട്ടെന്നായിരുന്നു അവന്‍ വളര്‍ന്നത്. രണ്ടു കാലില്‍ പൊങ്ങിയാല്‍ ഏകദേശം ആറടിയോളം.ഗേറ്റിന്റെ അടുത്ത് തന്നെ ആയിരുന്നു അവന്റെ കൂട് . .
അവന്‍ കൂട്ടില്‍ ആണെങ്കില്‍ പോലും വരുന്നവര്‍ ഗേറ്റ് കടന്നു അകത്ത് കേറാന്‍ ഭയക്കുമായിരുന്നു . തേങ്ങ ഇടാന്‍ വരണ ചേട്ടന്‍ , ഭിക്ഷക്കാര്‍ , തുടങ്ങി നീറ്റ് അല്ലാതെ ഡ്രസ്സ്‌ ചെയ്യുന്നവരെ കണ്ടാല്‍ അവന്‍ നിര്‍ത്താതെ കുരക്കുമായിരുന്നു . അതേസമയം വൃത്തിയായി നടക്കുന്നവര്‍ ,ഫാമിലി ഫ്രണ്ട്സ് , ബന്ധുക്കള്‍ ഒക്കെ വന്നാല്‍ അവന്‍ മൈന്‍ഡ് ചെയ്യാതെ കിടക്കുകയും ചെയ്യും.
ആദ്യകാലങ്ങളില്‍ അതായത് ഒന്‍പത് വര്ഷം മുംബ് അവനെ ഞങ്ങള്‍ രാത്രികാലങ്ങളില്‍ അഴിച്ചു വിടുമായിരുന്നു . ടെറസിലെ വിറകു , പോര്‍ച്ചില്‍ കൊണ്ടിടുക , ചെരിപ്പുകള്‍ അവിടേം ഇവിടേം കൊണ്ടിടുക , ഉണങ്ങാന്‍ ഇടുന്ന തുണികള്‍ കടിച്ചുകീറുക, തേങ്ങ പൊതിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുക തുടങ്ങിയ കലാപരിപാടികള്‍ ആദ്യമൊക്കെ എല്ലാര്ക്കും തമാശ ആയിരുന്നെകിലും പിന്നീട് അവനെ ഫുള്‍ ടൈം കൂട്ടില്‍ തന്നെ ഇടാന്‍ അതൊരു കാരണമായി.
മാത്രമല്ല എന്റെ ഉണ്ണിയും മോനുവും അന്ന് ചെറുതായിരുന്നു. കുട്ടികള്‍ ഓടിയും മുട്ട് കുത്തിയും ഒക്കെ നടക്കാനുള്ള മുറ്റവും പോര്ച്ചും ഒക്കെ അവന്‍ വൃത്തികേടാക്കാതെ ഇരിക്കട്ടെ എന്നൊരു സ്വാര്‍ത്ഥതയും അവനു പരോള്‍ കിട്ടാതിരിക്കാന്‍ കാരണമായി .
ഉണ്ണിയെ അവനു ഒത്തിരി ഇഷ്ടമായിരുന്നു . ഉണ്ണിയുടെ കരച്ചില്‍ കേട്ടാല്‍ അവന്‍ നിര്‍ത്താതെ കുരക്കുമായിരുന്നു . എന്റെ മറ്റേ പോസ്റ്റില്‍ പറഞ്ഞ പോലെ എന്റെ ഉണ്ണി അവന്‍ കഴിക്കുന്നത് എന്തും ജാക്കിക്ക് കൊടുക്കുമായിരുന്നു . ചീറ്റൊസ് , കുര്കുരെ ( കുര്കുരെ കണ്ടാല്‍ കൊതി മൂത്ത് അവന്റെ വായില്‍ നിന്നും വെള്ളം വരുമായിരുന്നു ) തുടങ്ങി മുന്തിരിങ്ങ വരെ ഉണ്ണി ജാക്കിയും ആയി ഷെയര്‍ ചെയ്ത് കഴിക്കുമായിരുന്നു.
ഞങ്ങള്‍ എവിടെ യെങ്കിലും പോയി വരുമ്പോ കുട്ടികള്‍ക്ക് എന്തേലും കൊടുക്കുന്നത് കണ്ടാല്‍ അവനു കുശുംബ് ഇളകും , കഴിക്കുന്ന പാത്രം വലിച്ചെറിഞ്ഞു അവന്‍ അത് പ്രകടിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യും. ഒരു ദിവസം ജോലിയും കഴിഞ്ഞു വരുമ്പോ എന്റെ കൈയില്‍ ഞാലിപ്പൂവന്‍ പഴം ഉണ്ടായിരുന്നു .പിറ്റേന്നത്തെ പുട്ടിനു വേണ്ടി വാങ്ങിയതാണ് . കവര്‍ കണ്ടപ്പോ അവന്‍ ബഹളം തുടങ്ങി , എന്നാല്‍ തിന്നോടാ എന്നും പറഞ്ഞു ഞാന്‍ ഒരു പഴം തൊലി കളഞ്ഞു അവനു കൊടുത്തു , അവന്‍ കൂള്‍ ആയി അത് തിന്നു .. ചക്കപ്പഴം ,പേരക്ക , ഒക്കെ അവനു ഇഷ്ടമായിരുന്നു . എനിക്ക് തോന്നുന്നു അവന്‍ ഒര്തോണ്ടിരുന്നത് ഞാന്‍ അവന്റെ അമ്മ ആണെന്ന് ആവണം . അതുകൊണ്ട് ആവണം അവന്മാര്‍ക്ക് കൊടുക്കനെനും മുംബ് അമ്മക്ക് എനിക്ക് തന്നാല്‍ എന്താ എന്ന മട്ടില്‍ അവന്‍ കുറുംബ് എടുത്തിരുന്നത്
രണ്ട് വര്ഷം മുംബ് ആണു അവന്റെ കാല്‍ വിരല്‍ പഴുത്തത് . ആര്യവേപ്പിലയും മഞ്ഞളും തിളപ്പിച്ച വെള്ളത്തില്‍ കാല്‍ മുക്കി വായ്ക്കാന്‍ അവനു മടി ആയിരുന്നു , തലയില്‍ തലോടി , കഥകള്‍ ഒക്കെ പറഞ്ഞു കൊടുത്ത് അവനെ പാട്ടിലാക്കി . വേദന മാറുന്നുണ്ട് എന്ന് മനസ്സിലാക്കിയതോടെ അവന്‍ ശാന്തനായി ചൂട് ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും കാല്‍ മുക്കി തരികയും മരുന്ന് സ്പ്രേ ചെയ്യാന്‍ സമ്മതിക്കുകയും ചെയ്തു . അന്ടിബയോടിക് കൊടുക്കുകയും ചെയ്തു .എന്തായാലും അത് രണ്ടാഴ്ച കൊണ്ട് ഉണങ്ങി .
അവനെ ഞാന്‍ ഷേക്ക്‌ ഹാന്‍ഡ്‌ തരാന്‍ പഠിപ്പിച്ചിരുന്നു . രാവിലെ മിറ്റം അടിക്കുന്ന നേരത്ത് , ചെടി നനക്കുന്ന നേരത്ത് ഒക്കെ അവനു ഷേക്ക്‌ ഹാന്‍ഡ്‌ കൊടുക്കേണം എന്നായിരുന്നു അവന്റെ അലിഖിത നിയമം ,ഞാന്‍ ചൂല്‍ കൊണ്ട് വരണ കാണുംപോഴേ അവന്‍ കൈ എടുത്ത് വീശാന്‍ തുടങ്ങും . അല്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍ കുനിഞ്ഞു നിന്നു മിറ്റം അടിക്കുമ്പോള്‍ അവന്‍ പുറത്ത് തോണ്ടും . രണ്ടു കൈയും മാറി മാറി അവന്‍ എന്റെ കൈയ്യില്‍ വച്ചുതരും . പോട്ടെടാ പണി ഒക്കെ ഒതുക്കി എനിക്ക് ജോലിക്ക് പോകേണ്ടത് അല്ലെ ? നീ ഇങ്ങനെ അവന്‍മാരെകാളും കഷ്ടം ആയാല്‍ എങ്ങിനെയാ ?എന്നൊക്കെ ചോദിച്ചു ഞാന്‍ അവന്റെ അടുത്ത്നിന്നും പോരും .ആഹാരം കൊണ്ട് അമ്മ ചെല്ലുമ്പോഴും അമ്മ അടുത്ത് നിന്നും മാറാതെ ഇരിക്കാന്‍ അവന്‍ പാത്രം കൊണ്ടേ മൂലയില്‍ വയ്ക്കുമായിരുന്നു.
ഈ ജനുവരിയില്‍ ആദ്യത്തെ ആഴ്ച ആണു അവന്റെ ചെവിയില്‍ പഴുപ്പ് കണ്ടത്. ഒരു വെള്ളിയാഴ്ച , ഞാന്‍ മരുന്ന് സ്പ്രേ ചെയ്തു . ആന്റി ബിഒടിച്സ് ഗുളിക ഉണ്ടായിരുന്നത് ഒരെണ്ണം കൊടുത്തു . പക്ഷെ പിറ്റേന്ന് എന്റെ ഡാഡി ക്ക് സുഖം ഇല്ലാതെ icu വില്‍ ആക്കിയതിനാല്‍ ഞാന്‍ വീട്ടിലേക്കു പോയി. പിന്നെ വന്നപ്പോഴേക്കും ചെവി വല്ലെതെ പഴുത്തിരുന്നു .. തിരക്കായതിനാല്‍ ഗുളിക കൊടുക്കുന്ന കാര്യം അമ്മയെ (അമ്മായി ) യോ കണവനെയോ ഏല്പിക്കാന്‍ മറന്നു പോയി .. ഡാഡി യുടെ അവസ്ഥ മോശമായിരുന്നു , വെന്റിലടരില്‍ ആയിരുന്നു. തിരികെ വന്ന അന്ന് രാത്രി അവന്റെ ചെവി ഡ്രസ്സ്‌ ചെയ്തു കൊണ്ട് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു ഏന്റെ കര്‍ത്താവെ ഇവനെ ഞാന്‍ പറ്റാവുന്നത് പോലെ നോക്കികോളം , നീ എന്റെ ഡാഡിയെ കാത്തോള്‍നെ എന്ന് .പുള്ളിക്കാരന്‍ അത് അഹങ്കാരമായി തോന്നിക്കാനുമോ ആവോ ... എനിക്കറിയില്ല .എന്തായാലും പിറ്റേ ആഴ്ച ഒരു ലേഡി ഡോക്ടറെ കൊണ്ടുവന്നു . പുള്ളിക്കാരി ഇന്‍ജെക്ഷന്‍ ഒക്കെ കൊടുത്തു , കടവന്ത്രയില്‍ ആയിരുന്നു അവരുടെ വീട് .. വരാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ട് ആയതിനാല്‍ ഞാനും എന്റെ കണവനും കൂടെ രണ്ടു നേരവും തൊലിപ്പുറത്തും , മസിലിലും ഒക്കെ ഇന്ജുക്ഷന്‍ എടുത്ത് ആ മിണ്ടാപ്രാണിയെ വേദനിപ്പിച്ചു . പയ്യെ പയ്യെ അവന്‍ ആഹാരം കഴിക്കതിരുന്നു തുടങ്ങി . വയറ്റില്‍ നിന്നും പോകുനതിനു ഒരു ബ്ലാക്ക് കളര്‍ , പിന്നെ വല്ലാത്ത സ്മെല്ലും .ഇതൊക്കെ ഞാന്‍ ആ പെണ്ണുംപിള്ളയെ (ക്ഷമിക്കൂ പ്രിയപ്പെട്ടവരേ , എനിക്കിപ്പോഴും അവരോട് ദേഷ്യമാണ് , ) വിളിച്ചു പറഞ്ഞിരുന്നു . എന്നിട്ടും അവര്‍ വേറെ മരുന്ന് ഒന്നും തന്നില്ല .
അന്ന് ജനുവരി മാസം മുപ്പത്തി ഒന്ന് ഞായറാഴ്ച ആയിരുന്നു . എന്തുകൊണ്ടോ അന്ന് പള്ളിയില്‍ പോയില്ല . രാവിലെ ചെന്ന് നോക്കിയപ്പോ അവന്‍ വോമിറ്റ് ചെയ്തിരിക്കുന്നു . നടക്കാനും ബുദ്ധിമുട്ടായിരുന്നു ,ഞാന്‍ അപ്പഴേ അവരെ വിളിച്ചു , ഓ അതിനിനി ഇന്‍ജക്ഷന്‍ ഒന്നും കൊടുക്കണ്ട ,പാറോ വൈറസിന്റെ അസുഖം ആണു , ചത്ത്‌ പോകും എന്ന് വളരെ കൂള്‍ ആയി ആ ഡോക്ടര്‍അമ്മ പറഞ്ഞു ... ഞാന്‍ ആണേ കിടന്നു കരയാന്‍ തുടങ്ങി . അതിനിടെ ഡോക്ടറേം , ആന്റി ഇന്‍ജക്ഷന്‍ റഗുലര്‍ ആയി നീ എടുപ്പിക്കഞ്ഞിട്ടല്ലേ അവനു അസുഖം വന്നത് എന്ന് ചോദിച്ചു കേട്യോനേം ചീത്ത വിളിക്കുന്നുമുണ്ട് . പുള്ളിക്കാരനും വിഷമമായി . കുറച്ചു നേരം ഞാന്‍ ജാക്കീടെ അടുക്കെ പോയി ഇരുന്നു . അവനു തീരെ വയ്യായിരുന്നു.വളരെ ദയനീയം ആയി അവന്‍ എന്നെ നോക്കി . നമ്മള് ഒക്കെ എത്ര നിസ്സഹായര്‍ ആണു അല്ലെ ? പിന്നെ ഞാന്‍ വേറെ ഒരു ഡോക്ടര്‍ടെ നമ്പര്‍ തപ്പി എടുത്ത് പുള്ളിക്കാരന്‍ ഡ്രിപ് ഒക്കെ വാങ്ങി വന്നു . പക്ഷെ അപ്പോഴേക്കും അവന്‍ കൂട്ടില്‍ മരിച്ചു കിടന്നിരുന്നു .... ദൈവമേ അവന്‍ ഓര്‍ത്തു കാണുമോ "അമ്മ " എന്റെ അടുത്ത് വന്നു ഇരിക്കുന്നില്ലല്ലോ എന്നൊക്കെ .. മരിക്കാന്‍ നേരം അവന്‍ എന്താവും ചിന്തിച്ചിരിക്കുക ? എനിക്കറിയില്ല ..
രോഹന്‍ കൂട്ടുകാരനെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു . (പിന്നീട് അവന്റെ അമ്മ പറഞ്ഞു അവന്‍ പറഞ്ഞു ഞാന്‍ രോഹനെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു എന്ന് ) . ഉണ്ണി ക്ക് പതിവുപോലെ സംശയങ്ങള്‍ ആയിരുന്നു . ജാക്കി ഹിന്ദു ആണോ ക്രിസ്ത്യന്‍ ആണോ ? ഹിന്ദു ആണെങ്കില്‍ കത്തിക്കണ്ടേ ? കത്തിച്ച അവനു പോള്ളൂല്ലേ എന്ന് തുടങ്ങി ..കുറച്ചു നാള്‍ മുംബ് അമ്മെ ജാക്കിക്ക് അവന്റെ അമ്മെ കാണാന്‍ കൊതി ഉണ്ടാവില്ലേ , നമുക്ക് അവനെ അവന്റെ അമ്മേടെ അടുത്ത് കൊണ്ടോയി വിട്ടാലോ എന്ന് ചോദിച്ച പാര്‍ടിയാണ് !
പിന്നെ ഒരു അണ്ണാച്ചിയെ വിളിച്ചു അവന്റെ കൂടിന്റെ അരികില്‍ തന്നെ കുഴി എടുത്തു. അവനെ ചങ്ങലയോടെ തന്നെകുഴിയില്‍ വച്ചു അയാള്‍ പറഞ്ഞ തു അനുസരിച് ഒരു വെള്ള തുണി എടുത്ത് അവനെ പുതപ്പിച്ചു . അണ്ണാച്ചി പിന്നെ ഒരു ഗ്ലാസ്‌ പാല്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടു . (പാല്‍ പട്ടിക്ക് ഇഷ്ടമല്ലേ എന്നയാള്‍ പറഞ്ഞു ) പാല്‍ അയാള്‍ അവനു ചുറ്റും ഒഴിച്ചു. എന്റെ റോസയിലെ , ജെര്‍ബരയിലെ , പൂക്കള്‍ ഒക്കെ ഞങ്ങള്‍ അവന്റെ മേല്‍ ഇട്ടു . എട്ടെര വര്ഷം അവന്‍ ഞങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം , ഞങ്ങള്‍ടെ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നു ... അമ്മ കരഞ്ഞു .... അവന്റെം കണ്ണ് നിറഞ്ഞിരുന്നു .. എന്താണെന്നറിയില്ല ജാക്കി പോയി കഴിഞ്ഞു എനിക്ക് കരച്ചില്‍ വന്നില്ല .. അതിനു മുംബ് കരഞ്ഞെങ്കിലും . പക്ഷെ ... പക്ഷെ പിറ്റേദിവസം മുതല്‍ രാവിലെ മുറ്റമടിക്കാന്‍ ,ചെടി നനക്കാന്‍ ഇറങ്ങിയപ്പോള്‍ അവന്റെ കൂടിന്റെ അടുത്ത് എത്തുമ്പോള്‍ എന്റെ കണ്ണ് നിറയുമായിരുന്നു ...
ഇപ്പോള്‍ ഇത് എഴുതുമ്പോഴും ...
ജാക്കിയുടെ മരണത്തിനു രണ്ടു മൂന്നു മാസം മുംബ് ഞാന്‍ ഒരു സ്വപ്നം കണ്ടിരുന്നു . രാവിലെ എഴുന്നേറ്റു ചെല്ലുമ്പോള്‍ കൂട്ടില്‍ അവന്‍ മരിച്ചു കിടക്കുന്നതായി ..അമ്മയോട് ഞാന്‍ പറയുകയും ചെയ്തു ..അമ്മെ ഞാന്‍ ഇന്നലെ ഇങ്ങനെ സ്വപ്നം കണ്ടു എന്ന് ..
മുമ്പേ നടക്കുന്ന സ്വപ്നങ്ങളുടെ ലിസ്ടിലെക്ക് ഒരു ദുസ്വപ്നം കൂടി.. ബ്ലോഗര്‍ കാട്ടിപ്പരുത്തിയോടു ഞാന്‍ ഞാന്‍ ഈ സ്വപ്നത്തിന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞിരുന്നു , ഒരിക്കല്‍ ..
Friday, April 16, 2010
ബസില്‍ നിന്നും ബ്ലോഗിലേക്ക് .. ( ഒരു പോസ്റ്റും 11 ബസും .. )
പുതിയ പോസ്റ്റ്‌ എഴുതാന്‍ (ട്യ്പ്പാന്‍) ഭയങ്കര മടി .... വലിയ ബുദ്ധിമുട്ടൊന്നും ഇല്ലാതെ ഒരു പോസ്റ്റ്‌ നിര്‍മ്മിക്കാന്‍ എന്താ വഴി ?
എല്ലാരടേം പുതിയ പോസ്റ്റുകളുടെ ലിങ്ക്സ് ബസില്‍ പബ്ലിഷ് ചെയ്യുന്നു .. എനിക്ക് ലേശം തലതിരിഞ്ഞ ഒരു ഐഡിയ വന്നു ..
അതായത് എന്റെ ബസ് ഒക്കെ കൂട്ടിക്കെട്ടി പോസ്റ്റ്‌ ആക്കാന്‍ പോണു
ഇതെന്റെ കടിഞ്ഞൂല്‍ ബസ് ( ബസ് നമ്പര്‍ 1)
buzz ... ഇതൊരു തെനീച്ചകൂടാണ് എന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നു ...
ഒരുപാട് തേനീച്ചകള്‍ ഒന്നിച്ചു മൂളുന്ന ഒരു സ്വരം ഞാന്‍ ഇവിടെ കേള്‍ക്കുന്നു ........
ഞാന്‍ അതിലൊരെണ്ണം മാത്രം ...
നമുക്ക് നല്ല ആശയങ്ങളുടെ , ചിന്തകളുടെ സൌഹൃദങ്ങളുടെ തേന്‍ ശേഖരിക്കുന്ന തേനീച്ചകള്‍ ആവാം ...
ആരെയും കുത്താത്ത തേനീച്ചകള്‍ .... അല്ലെ ( 18 കമന്റ്സ് )
ബസ് നമ്പര്‍ 2
ഇവിടെ ആള്‍ക്കൂട്ടങ്ങളെ ഉള്ളൂ ... സമൂഹം ഇല്ല എന്ന് ആനന്ദ്‌ ആള്‍ക്കൂട്ടം എന്നാ കൃതിയില്‍ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു ...
ബ്ലോഗ്‌ എന്നത് ഒരു സമൂഹമോ അതോ ആള്‍ക്കൂട്ടമോ ?
ബസ് നമ്പര്‍ 3
അമ്പലങ്ങളിലും കുമ്പസാരക്കൂട് വച്ചാലെന്താ ?
വൃദ്ധനും പണ്ഡിതനും ആയ ഒരാള്‍ കേള്‍ക്കുന്നു
ഏതാനും മണിക്കൂറുകള്‍ പറഞ്ഞാല്‍ തീരാത്ത പാപങ്ങള്‍ ഒന്നും നമുക്കില്ല-
പറയാന്‍ ഇട കിട്ടണ്ടേ ?
ഒരിക്കല്‍ നീ എല്ലാം പറയണം - പലപ്പോഴായി ഞാനും .
നമ്മള് പരസ്പരം ഏറ്റു പറയും. മാപ്പ് കൊടുക്കും.
(വാരാണസി - എം . ടി )
എല്ലാം പൊറുക്കുന്ന
എല്ലാം അറിയുന്ന
ഒരു മാത്ര പോലും എന്നെ ലജ്ജിക്കാന്‍ അനുവദിക്കാത്ത
എന്റെ കുമ്പസാരക്കൂടിനു.....
ബഹു. ബോബ്ബി ജോസ് കപ്പൂച്ചിന്‍ അച്ചന്‍ രചിച്ച "ഹൃദയ വയല്‍ " എന്ന പുസ്തകത്തിന്റെ ആമുഖം ....
ഹൃദ്യമായ ഒരു വായനക്ക് ...
ബസ് നമ്പര്‍ 4
"കണ്ണാടി എന്നോട് എന്റെ പഴയ മുഖം ആവശ്യപ്പെട്ടു ..
എന്റെ സ്വന്തക്കാര്‍ ഞാന്‍ ഉള്ളതിന്റെ തെളിവും ....
ഞാന്‍ അലഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരുന്നു വേദനയുടെ വഴികളില്ലൂടെ ..
കാലം എന്റെ മുഖത്ത് ഓരോ നിമിഷത്തിന്റെയും പങ്ക് എഴുതിക്കൊണ്ടിരുന്നു ..
ഇന്ന് തിരിച്ചു വന്നപ്പോള്‍ ചിരിക്കുവതെങ്ങിനെ എന്ന് ഞാന്‍ മറന്നിരിക്കുന്നു ..
ഈ നഗരം എന്നെ മറന്നിരിക്കുന്നു .. ഞാന്‍ ഇതിനെയും ....."
ഡാഡി ( അനുപം ഖേര്‍ , പൂജ ഭട്ട് ) എന്ന ഹിന്ദി ഫിലിമിലെ " അയിന മുജ്സെ മേരി .." എന്ന് തുടങ്ങുന്ന മനോഹരമായ ഗസലിന്റെ പരിഭാഷ ശ്രമം
ബസ് നമ്പര്‍ 5
സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ നമുക്ക് മുന്നേ പറക്കാന്‍ തുടങ്ങിയാല്‍ .....
എന്റെ ഒരു പഴേ പോസ്റ്റ്‌ ആണു .....
ഉറക്കത്തില്‍ തെളിഞ്ഞ കാഴ്ചകള്‍ പതിരാണോ അതോ കതിരോ എന്ന് തിരിച്ചറിയാതെ വിറങ്ങലിച്ചു നിന്ന കുറെ ദിനങ്ങളുടെ ഓര്‍മ്മക്കുറിപ്പ്കള്‍
http://keyboardandfingers.
നോ കമന്റ്സ് ...
ബസ് നമ്പര്‍ 6
ഇന്ന് ലോക വനിതാ ദിനം ആണെന്ന് മനോരമ ചേച്ചി പറഞ്ഞറിഞ്ഞു ... എല്ലാ ഭൂലോക /ബ്ലോഗ്‌ ലോക / buzz ലോക വനിത കള്‍ക്കും എന്റെ ആശംസകള്‍
ബസ് നമ്പര്‍ 7
ബസ് നമ്പര്‍ 8
അപ്രത്തെ വീട്ടിലെ ലാലി ഒരു കഷണം വരിക്ക ചക്ക തന്നു ... കുടൂസന്‍ മാര്ടെ കൊതി കാരണം അത് പഴുക്കനെന്നും മുബെ തിന്നു ..
വെള്ളിയാഴ്ച കിലോ മുപ്പത്തി അഞ്ചു രൂപയ്ക്കു നല്ല ഒന്നാന്തരം പുളിയുള്ള നടന്‍ മാങ്ങാ കിട്ടി ..
രണ്ടു മുരിങ്ങക്കോല്‍ തല്ലി ഇട്ടു .... ശനിയാഴ്ച അമ്മ ചക്കക്കുരു മാങ്ങ കൂട്ടാന്‍ ഉണ്ടാക്കി ... നല്ല രുചി ആര്‍ന്നു ..
ഈ buzz ചക്കക്കുരു മാങ്ങ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന എല്ലാ പ്രവാസി സഹോദരങ്ങള്‍ക്കും ഞാന്‍ ഡെഡിക്കേറ്റ് ചെയ്യുന്നു
എന്റെ ഒരു പഴേ പോസ്റ്റ്‌ ആണു .....
ഉറക്കത്തില്‍ തെളിഞ്ഞ കാഴ്ചകള്‍ പതിരാണോ അതോ കതിരോ എന്ന് തിരിച്ചറിയാതെ വിറങ്ങലിച്ചു നിന്ന കുറെ ദിനങ്ങളുടെ ഓര്‍മ്മക്കുറിപ്പ്കള്‍
http://keyboardandfingers.
നോ കമന്റ്സ് ...
ബസ് നമ്പര്‍ 6
ഇന്ന് ലോക വനിതാ ദിനം ആണെന്ന് മനോരമ ചേച്ചി പറഞ്ഞറിഞ്ഞു ... എല്ലാ ഭൂലോക /ബ്ലോഗ്‌ ലോക / buzz ലോക വനിത കള്‍ക്കും എന്റെ ആശംസകള്‍
ബസ് നമ്പര്‍ 7
"പ്രണയത്തിന്റെ തണല്‍ ആവുന്നവരുടെ(പ്രണയത്തിന്റെ തണലില്‍ നില്‍ക്കുന്നവരുടെ) കാല്‍കീഴില്‍ ആണു സ്വര്‍ഗം "
ഇത് ഏറെ ഫേമസ് ആയ ഒരു ഹിന്ദി ഫിലിം song - ന്റെ ആദ്യത്തെ വരിയുടെ മലയാള പരിഭാഷ ആണു ..
എന്റെ പരിമിതമായ ഹിന്ദി അറിവ് കൊണ്ട് ചെയ്തത് ..
പാട്ട് ഏതെന്നു പറയാമോ .?
ഇത് ഏറെ ഫേമസ് ആയ ഒരു ഹിന്ദി ഫിലിം song - ന്റെ ആദ്യത്തെ വരിയുടെ മലയാള പരിഭാഷ ആണു ..
എന്റെ പരിമിതമായ ഹിന്ദി അറിവ് കൊണ്ട് ചെയ്തത് ..
പാട്ട് ഏതെന്നു പറയാമോ .?
ബസ് നമ്പര്‍ 8
അപ്രത്തെ വീട്ടിലെ ലാലി ഒരു കഷണം വരിക്ക ചക്ക തന്നു ... കുടൂസന്‍ മാര്ടെ കൊതി കാരണം അത് പഴുക്കനെന്നും മുബെ തിന്നു ..
വെള്ളിയാഴ്ച കിലോ മുപ്പത്തി അഞ്ചു രൂപയ്ക്കു നല്ല ഒന്നാന്തരം പുളിയുള്ള നടന്‍ മാങ്ങാ കിട്ടി ..
രണ്ടു മുരിങ്ങക്കോല്‍ തല്ലി ഇട്ടു .... ശനിയാഴ്ച അമ്മ ചക്കക്കുരു മാങ്ങ കൂട്ടാന്‍ ഉണ്ടാക്കി ... നല്ല രുചി ആര്‍ന്നു ..
ഈ buzz ചക്കക്കുരു മാങ്ങ ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന എല്ലാ പ്രവാസി സഹോദരങ്ങള്‍ക്കും ഞാന്‍ ഡെഡിക്കേറ്റ് ചെയ്യുന്നു
14 comments
ബസ് നമ്പര്‍ 9
ഈ വല്ലിയില്‍ നിന്ന് ചെമ്മേ പൂക്കള്‍ പോവുന്നിതാ പറന്നമ്മേ...
തെറ്റി നിനക്കുണ്ണീ ചൊല്ലാം നല്‍പൂമ്പാറ്റകളല്ലോ ഇതെല്ലം ...
പണ്ട് പഠിച്ചതോ പാടി കേട്ടതോ ആയ മനോഹരമായ ഒരു കവിതയാണ് ,,
മോട്ടി തഗടി ഐസി രഗടി എന്ന് തുടങ്ങുന്ന ഹിന്ദി ക്കവിത എന്റെ സെന്‍ട്രല്‍ സ്കൂള്‍ രണ്ടാം ക്ലാസ്സ് കാരനെ പഠിപ്പിക്കുമ്പോള്‍ മനസ്സിലേക്ക് വന്നത് .. എന്തൊക്കെ ആണു നമ്മുടെ കുട്ടികള്‍ക്ക് നഷ്ടമാവുന്നത് ... ഇന്നത്തെ കുട്ടികള്‍ക്ക് കിട്ടുന്ന explosure , academic discipline ഒക്കെ നന്ദി യോടെ സ്മരിച്ചു കൊണ്ട് തന്നെ പറയട്ടെ ...
ബസ് നമ്പര്‍ 10
പണ്ട് പണ്ട് .ഏകദേശം ഇരുപത് വര്ഷം മുംബ് തട്ടക്കുഴയില്‍ ഉള്ള അമ്മവീട്ടില്‍ നിന്നും തിരികെ വരുന്ന വഴി തോടുപുഴെന്നു എറണാകുളം ഫാസ്റ്റില്‍ കയറുമ്പോ ഒരു ട്രേ യില്‍ ഇഞ്ചി മിട്ടായി യും ആയി ഒരു ചേട്ടന്‍ വരുമായിരുന്നു .... മമ്മി എന്നും ഞങ്ങക്ക് അത് വാങ്ങി തരുവാര്‍ന്നു ..
എന്ത് രുചി ആയിരുന്നു ഇഞ്ചി മിട്ടായിക്ക് ..
കഴിഞ്ഞ മാസം ബംഗ്ലൂരില്‍ നിന്നും വരണ വഴി തൃശ്ശൂര്‍ ആയപ്പോ ട്രെയിന്‍ ഇല്‍ ഇഞ്ചി മിട്ടായി കിട്ടി .. പഴയ രുചി ഇല്ലേലും ..ന്റെ മക്കള്‍ക്ക് ഒക്കെ ഇഷ്ടായി ...
ഇഞ്ചി മിട്ടായി ഉണ്ടാക്കുന്നത് എങ്ങിനെ എന്ന് ആര്‍ക്കേലും അറിയാവോ ?
ഇഞ്ചി പെണ്ണെ ... നിനക്കെങ്കിലും അറിയാവോ .. ?
അറിയാവുന്നവര്‍ റെസിപ്പി തരാവോ .. ?
2 comments
ബസ് നമ്പര്‍ 11
കഴിഞ്ഞു പോയൊരു IPL നു fakeiplayer ന്നൊരു ബ്ലോഗ്ഗര്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടിരുന്
എന്തായിരുന്നു പബ്ലിസിടി ? followers ന്റെ ബഹളം ...
അതാരായിരുന്നു ? അദ്യം ഇപ്പെന്താ ഇല്ലാത്തെ ?
ആര്‍ക്കെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും പറയാനുണ്ടോ ?
15 കമന്റ്സ്
Tuesday, December 8, 2009
പിറവി
( കാര്‍ത്തികയില്‍ പദ്മനാഭന്‍ അപ്പന്‍ -കെ പി അപ്പന്‍- രചിച്ച കേന്ദ്ര സാഹിത്യ അക്കാദമി അവാര്‍ഡ് നേടിയ " മധുരം നിന്റെ ജീവിതം " എന്ന കൃതിയില്‍ നിന്ന് )
എല്ലാവര്ക്കും എന്റെ ക്രിസ്തുമസ് , ന്യൂ ഇയര്‍ ആശംസകള്‍ ....
പടത്തിനെ കുറിച്ച് :
ഇതെന്റെ സ്വന്തം മാതാവും ഉണ്ണിയേശൂം , ഇലസ്ട്രെട്ടെര്‍ ലെ ബ്രഷ് ടൂള്‍ കൊണ്ട് വരച്ചത്. എനിക്ക് ആ ടൂള്‍ ന്റെ ഉപയോഗം മാത്രേ അറിയൂ , വിമല്‍ ചെയ്യുന്ന പോലെ അസാദ്ധ്യം ആയി പെയിന്റ് ചെയ്യാനൊന്നും അറിയില്ല
Tuesday, November 24, 2009
Friday, November 20, 2009
നീലത്താമര
നീലത്താമര യുടെ പുതിയ വേര്‍ഷനിലെ പാട്ട് ഒന്ന് രണ്ടു പ്രാവശ്യം ടി വി യില്‍ കണ്ടു ...
ആ കുട്ടിയെ ( അര്‍ച്ചന കവി ) കാണാന്‍ നല്ല ഐശ്വര്യം ഉണ്ട് ...
അതിന്റെ ഓര്‍മയില്‍ വരച്ചതാണ് ....
മുന്‍‌കൂര്‍ ജാമ്യം : ഒരു നാടന്‍ കുട്ടിയെ വരക്കണം എന്നേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ , ആ കുട്ടിയും ആയി കമ്പയര്‍ ചെയ്യരുതേ ... അതിനെ കാണാന്‍ നല്ല ഭംഗി ആണ് , എന്റെ നീലത്താമര അതിന്റെ ഒരു ബീറ്റാ വേര്‍ഷന്‍
( കടപ്പാട് : കൊച്ചുത്രേസ്സ്യ ) ആണെന്ന് പറയാം...
Subscribe to:
Posts (Atom)